In Memoriam: Gouden Bokkenrijder Gerard Raaymakers

SINT-MICHIELSGESTEL - Op 4 september overleed een prominente Gestelnaar, Bokkendonker en vooral carnavaleske Bokkenrijder Gerard Raaymakers. 

Niet voor niets ontving hij de Koninklijke onderscheiding Lid van Oranje Nassau voor zijn zeer actief leven als slager, zijn 66-jarig muzikaal lidmaatschap van carnavalsvereniging De Bokkenrijders en ook voor zijn jarenlange inzet bij de brandweer in Sint-Michielsgestel. 

Carnavalsvereniging De Bokkenrijders en Sint-Michielsgestel verliezen een van de grondleggers van Carnaval in Bokkendonk. Gerard was er al bij in de eerste jaren, was meerdere jaren voorzitter en bestuurslid van zijn club en er ging geen evenement in Sint-Michielsgestel voorbij of Gerard was met zijn saxofoon samen met zijn vrouw Ans aanwezig. Als mens was hij zo iemand die je er graag bij wilt hebben binnen een vereniging.

Iedereen kende Gerard als Gestelnaar van zijn slagerswinkel op het Petrus Dondersplein. We spreken over een tijd dat Nelleke de Kort nog in Toren 4 een snoepwinkel had en iets verder na het huis van de familie Van Doorn begon dan een rijtje huizen met meteen op de hoek de slagerswinkel van Gerard. Een tijd in de jaren 60 en 70 toen de sloopkogel nog niets had ondernomen. Gerard vond het geweldig en uitte zijn trots op zijn winkel vaak met de woorden “Ja ik heb ook een winkeltje” Ook voor zijn brandweer ging hij jarenlang voor goud. Zelfs na zijn actieve periode bleef hij uitzien naar de avonden met zijn vrienden van de brandweer.

Vanaf de beginjaren van de optocht in Bokkendonk blies Gerard op de saxofoon zijn deuntjes mee. Het eerste jaar met slechts een nummer tijdens de gehele optocht, Yellow Submarine. Gerard had alleen de beginnoten nodig om daarna in gedachten de notenbalk af te werken. Ja hij speelde alles! Gerard deed dat, wat iedereen wist, met een knipoog naar de noten. Genoot met volle teugen en natuurlijk altijd met zijn bekende lach.

Hij had nog een hobby: varen op zijn boot. “De haven” zo sprak hij vaak “dat was het” en trots nam hij zijn Bokkenrijders mee op zijn boot naar Heusden waar natuurlijk werd aangemeerd en verplicht muziek werd gemaakt, anders bleef de haven en sluis gesloten. Voor zijn jarenlange inzet bij de voorbereiding van de Bres vooraf aan Carnaval ontving hij vol trots De Pronkbok van de Fidderaossie in Bokkendonk. Fantastische tijden, waarbij Gerard met zijn vertrouwde opmerkingen, “Het is toch geweldig“ en “een kleinigheidje houwde alted” moeiteloos elk schijnbaar probleem met een brede lach weglachte. 

Hij koos met zijn ervaring jaarlijks de Bok me Gaauwe Horres. Hij miste geen vergadering en wenste graag iedereen een fijne Carnaval. Als hij naar huis ging eindigde dat altijd, ook na al die jaren nog, met de woorden “Sorry maar ik moet naar huis, want ik heb ons Ans nog iets beloofd.” We eindigen graag met de woorden: “het was met jou geweldig!”