Wiljo Hooijmans nog altijd superfan Zangeres Zonder Naam: ‘Wij zitten in elkaars hart’
NieuwsDEN DUNGEN – Vanaf het moment dat hij voor het eerst de Zangeres Zonder Naam op televisie zag en hoorde was de destijds circa 7-jarige Wiljo Hooijmans uit Den Dungen verloren. Tot op de dag van vandaag verzamelt hij álles wat met haar te maken heeft. Hij bezocht hij vele concerten, kwam bij haar thuis en zij bij hem. Hoewel ze in 1998 stierf, wordt haar muziek nog dagelijks gedraaid in huize Hooijmans.
Door Wendy van Lijssel
De liefde voor de Zangeres Zonder Naam ontstond bij Wiljo al op jonge leeftijd. “Ik zag haar in de Lach & ’n Traan Show van Johnny Hoes. Ik viel als een blok voor haar stem en haar verschijning met die prachtige jurken en mooie bos haar”, blikt Wiljo terug.
De negen gulden die hij van zijn ouders kreeg om een cadeautje voor zichzelf te kopen, besteedde hij aan de aanschaf van een pick-up en singeltjes van de Zangeres Zonder Naam. “Die kocht je in Amsterdam destijds voor 0,10 cent”, weet hij nog.
Vanaf dat moment begon hij te verzamelen tot de dag van vandaag. “Een van mijn eerste singeltjes was ‘De Bedelaar van Parijs’ en ‘Nachtvlinders’. Het mooie van haar muziek is dat deze nog steeds actueel is. Zij zong toen al over rassenhaat, oorlog, eenzame ouderen en noem het allemaal maar op”, aldus Wiljo vol overtuiging.
Terwijl hij alles verzamelde wat hij te pakken kon krijgen, ontstond zoetjes aan ook de wens om haar in levende lijve te ontmoeten. De Dungenaar, die opgroeide in Velddriel, greep dan ook de gelegenheid toen zij in zijn omgeving optrad.
De circa 12-jarige kocht een kaartje en een grote bos bloemen die hij haar na afloop overhandigde. Ook zorgde hij ervoor dat hij op de eerste rij zat. Het bleef natuurlijk niet bij dat eerste optreden wat ertoe leidde dat Wiljo op enig moment door haar uitgenodigd werd in haar kleedkamer. “Ik rook haar parfum, zag de poeder op haar gezicht en Ik vond het gewéldig”, meldt hij uit de grond van zijn hart.
Ook in zijn pubertijd werd de liefde voor haar muziek én de zangeres sterker en sterker. Tijdens optredens maakt hij kennis met andere fans zoals Mia en Nel. Die waren bevriend met de zangeres en gingen bij haar thuis in Stramproy op de koffie. Iets wat Wiljo ook heel graag wilde én via de dames uiteindelijk ook voor elkaar kreeg. “Ik mocht mee op verjaardag. Daar zat ze thuis tussen al haar spulletjes, met haar man Sjo en haar hondjes. Ik was ontzettend zenuwachtig, maar het was geweldig”, blikt hij terug.
Zijn liefde voor Mary zorgde niet alleen voor een vol huis met alles wat maar met haar te maken had, maar ook deelname aan het programma Superfan, dat Wiljo met overtuiging won. Dat zorgde er vervolgens voor dat de zangeres samen met een verslaggever en fotograaf van een weekblad bij hem thuiskwamen.
Met alles wat hij verzamelde had Wiljo zelfs enige tijd een Zangeres Zonder Naam museum aan huis. “‘Weet je moeder wat ik droom’, ‘Het Moedertje’ en ‘In Eenzame Nachten’, zijn mijn favoriete nummers. Ik draai haar muziek alle dagen en als er iets vervelends gebeurt vind ik er troost bij”, aldus Wiljo.
Uiteraard was hij in 1987 bij haar afscheidsconcert. In de persoonlijke brief die ze hem na afloop daarvan stuurde, verbrak ze de vriendschap. “Ze schreef dat ze geen Zangeres Zonder Naam meer was en dat ze leuke dingen wilde gaan doen met haar man”, meldt Wiljo.
Hoewel hij er veel verdriet van had bleef zijn liefde voor haar onverminderd groot. “Tot ze stierf in 1998 ben ik haar kaarten en brieven blijven sturen. Ik ben op uitnodiging ook bij haar uitvaart geweest. Ik heb haar graf door de jaren heen vaker bezocht. Dan neem ik een bloemetje mee of zet ik een engeltje neer”, om tevreden te concluderen: “Mijn liefde voor haar blijft. Wij zitten in elkaars hart.”
